نیایش

یه جا می خوندم که نوشته بود:چه کنم که عشق زندگی ام را از صد جهت ژرفا بخشید اما بهتر نوشتن را هنوز به من نیاموخته است. خدایا ! زندگی سرشار از هزاران نگرانی است و ذهن ار یک فکر به سوی فکری دیگر پرواز می کند. در میان چنین هیاهویی شنیدن ندای خاموشی که در قلبم با من سخن می گوید دشوار است. خدایا ! مرا موهبت آن بخش که ذهنم در کشاکش این غوغای روزمره بر تو متمرکز باشد وهر روز دقایقی با تو ارتباط برقرار کنم. بادا چنان متبرکم گردانی که ندای تو را بشنوم و سیمای تو را که پر از لطف وزیبایی است به چشم دل مشاهده کنم !